Ergens voelde het te snel en toch hebben we het gedaan. Er is weer een poes in ons huis. We hebben een poezendame een gouden mandje gegeven.
“I help you out of your cage, stop hiding the beautiful You” is sinds een aantal weken hierdoor letterlijk mijn missie geworden.
Ze is al volwassen en heeft al heel wat moeten doorstaan tot nu toe. En weggedaan omdat ze “niet meer nodig was”. Mijn mind zei gelijk “niet doen!”, zeker als oud-dierenambulancemedewerker. Maar ons hart vertelde ons dat ze daar direct weg moest.
Ze heeft dan ook nog een weg te gaan voordat ze zich 100% veilig voelt. Ze heeft een bench waar ze induikt als het even niet veilig is en vandaaruit ontdekt ze haar nieuwe thuis en leven. En van mij hoeft ze ook niet direct 100% dapper te zijn.
Als je iemand kent die ook uit zijn of haar kooi mag komen (misschien jijzelf wel) dan mag je dat ook stap voor stap doen. Niemand verwacht dat je gelijk de Mount Everest beklimt. Jouw proces mag op jouw tempo.
De wereld ontdekken, jezelf laten zien en de veiligheid zoeken als het op dat moment beter voelt.
|
Ik ben altijd bereid je nieuwe ingeslagen weg een stuk met je mee te lopen.