Wat een Droom me leerde over Zielsweten
Soms droom je iets wat blijft hangen. Niet zomaar omdat het vreemd was, maar omdat het oud aanvoelde. Ouder dan jezelf. Alsof je niets verzon, maar iets herinnerde.
Zo’n droom had ik. En ik weet nog steeds niet precies waarom, maar ik voelde: dit is belangrijk.
Een droom over een elf – anders dan de rest
“Ik was een elf, maar volgde bepaalde orders niet op.”
Het begon met die zin.
In mijn droom was ik een elf – een lichtwezen, verbonden met natuur, intuïtie en zachtheid. Maar ik volgde de regels niet zoals de anderen.
Er was een soort hiërarchie, een systeem van opdrachten. En ik gehoorzaamde niet.
Toen gebeurde er iets raars: ik kreeg spraak en verloor mijn vleugels.
Alsof ik vrijheid ruilde voor stem. Beweging voor expressie.
De plek tussen werelden
Ik werd ergens naartoe gebracht.
De plek voelde als een gevangenis, maar niet in klassieke zin. Geen tralies of duisternis, meer een soort tussenwereld.
Er waren anderen.
Kleinere elfen. Stil. Gehoorzaam. Zwijgend.
En toen viel mijn oog op één van hen.
Het geheime oog van de elf
Zij viel op.
Niet omdat ze sprak – ze sprak juist niet.
Maar ze voerde taken uit.
En in haar oog zat iets… een lens.
Er werd een sleuteltje gebruikt. Iemand draaide het, als in een slot.
En ik wist het ineens:
In dat oog zat informatie. Weten. Herinnering. Misschien zelfs waarheid.
Ik voelde iets wat ik moeilijk kan beschrijven.
“Ik was haar niet… en toch weer wel.”
Het raakte me diep.
Ze werd weggebracht. Haar taak was klaar.
En toen… werd ik wakker.
Wat als dit geen gewone droom was?
Wat als ik iets zag uit een ander leven?
Of een zielendeel dat zich liet zien?
Wat als die lens oud weten bevat, en de sleutel me nu wordt aangereikt?
Misschien was dit geen droom, maar een herinnering. Een activatie. Een boodschap van binnenuit.
Wat ik uit deze droom meeneem
- Ik mag mijn eigen weg volgen – ook als die afwijkt van het bekende pad.
- Soms ruil je vrijheid voor expressie, maar ik mag beide terugnemen.
- In mij leeft oud weten, en dat wacht op het juiste moment om geopend te worden.
Misschien was dit een fluistering van een voorouder.
Misschien van mijn ziel.
Hoe dan ook: ik neem het serieus.
Een uitnodiging aan jou
Heb je wel eens gedroomd dat je jezelf niet was, en toch weer wel?
Herinnerde je iets wat niemand je verteld heeft, maar wat je toch diep vanbinnen wist?
Misschien ligt je sleutel ook ergens klaar.
📜 Luister. Schrijf. Vertrouw.
