Van de week maakte ik een wandeling in de natuur, langzaam, meditatief. Ik liet mijn gedachten rusten en mijn zintuigen spreken. En onderweg… sprak de natuur terug.
De eik stond daar als een wijze wachter. Zijn wortels diep in de aarde, zijn kruin reikend naar de hemel. Hij herinnerde me aan mijn eigen wortels, aan mijn eigen afkomst, het fundament van mijn bestaan. Mijn doorzettingsvermogen, kracht vanuit zachtheid. De spirituele vader in mij.
Langs het pad danste de paardenbloem in de wind. Een symbool van constant transformeren en van vertrouwen. Van de moed om je zaden van licht mee te geven aan de wereld, zonder te weten waar ze landen. De paardenbloem zegt me dat ik mag vertrouwen op het uitkomen van mijn dromen.
In het riet ontdekte ik een nestje meerkoeten met hun jongen. Moederschap, bescherming, het ritme van nieuw leven. Ze waarschuwen dat ik goed mag kijken naar mijn energie. Lekt er niets weg? Gebruik ik mijn energie en kracht juist?
En steeds weer keerde ik terug naar het water. Stromend, spiegelend. Het nam alles op: licht, schaduw, beweging. Het water fluisterde: laat het stromen. Laat je emoties vrijuit bewegen, zoals de rivier haar weg vindt. Ze staat voor de kringloop van het leven; dood en wedergeboorte.
Toen klonk er iets onverwachts. Een onbekend geluid. Mijn teckel Lotte spitste haar; oren, alert en gefocust. Een spiegel voor mijn eigen oplettendheid en momenten van vreugde. Want zelfs in stilte is het leven vol signalen.
Verderop groette ik de jonge rode beuk. Haar kleur herinnerde me aan levenskracht, kennis, wijsheid, geduld en schepping. De verbinding met mijn vrouwelijke lijn. Die nog verder helen mag.
Tot slot stond daar de berk – wit, zacht, uitnodigend. De Witte Vrouwe van Het Woud met haar groene sluier. Het symbool van mijn Druïdenpad. Ze is vriendelijk, bekoorlijk, elegant, bescheiden en gracieus. Ze glimlachte naar me, zo leek het. En ik voelde: het is tijd voor een nieuw begin.
Ik wandelde verder, gedragen door symbolen. Geen gewone wandeling vandaag. Maar een reis door lagen van betekenis.
De natuur sprak – en ik luisterde.
Als mediteren niet goed lukt en je het gevoel hebt dat je je gidsen niet hoort, ga de natuur in, wandel aandachtig en gebruik je zintuigen. Onthoudt wat je ziet en de natuur spreekt tot je.
- Headerfoto: pixabay ↩︎