Ik hoor, lees en zie veel over loslaten deze week.

En dat klopt voor mijn gevoel ook wel. Het najaar en de winter is ook de periode van loslaten en in jezelf keren. Van heel vroeger uit omdat de natuur hetzelfde doet en wij als mens eigenlijk ook niet anders konden.

Nu stuiven we eigenlijk maar door. Maar langzaam is dat aan het veranderen.
Als ik aan loslaten denk, denk ik ook direct aan; vasthouden, controle houden, vertrouwen, zelfvertrouwen.

Ik moest ook denken aan het verhaal van de monnik die met zijn leerling op een queeste was. Vrouwen waren in alle opzichten verboden terrein. Toen ze bij een rivier aankwamen, waar ze door zouden waden, zagen ze een vrouw. De leerling bleef ver uit haar buurt. De monnik had al gauw door dat de vrouw de rivier alleen niet over kon steken. De stroming was voor haar te sterk. Hij tilde haar op en doorwaadde met haar de rivier. Hij zette haar aan de overkant neer en zwijgend liepen de monnik en de leerling verder. Op een gegeven moment kon de leerling zich niet meer inhouden. Hij kwam met de gedachte die hem de hele tijd had beziggehouden; dit had de monnik niet mogen doen!

Na een poosje naast zijn leerling gelopen te hebben, onderbrak de monnik zijn leerling: “ik heb haar alleen naar de overkant gedragen en losgelaten. Jij hebt haar vanaf de rivier tot aan nu in je gedachten meegenomen en niet losgelaten”.

Wat is loslaten dan eigenlijk?

Ik vind het lastig te omschrijven, maar ik denk dat het niet de bedoeling is dat je alles maar vergeet of bant uit je leven. Het is het tegenovergestelde van vasthouden, van controle houden.

Laat ik het eens letterlijk bekijken. Ik laat een vaas los. Hij valt en zal waarschijnlijk stuk gaan. De vaas is niet weg. Het is nog steeds een vaas (als je hem tenminste weer in elkaar zou lijmen 😉 )

Stel je wilt de vaas niet stuk hebben, maar je wilt hem wel loslaten. Dan zet je hem bijvoorbeeld in een doos op zolder. Je denkt er misschien nog een paar keer aan. Maar daarna zit hij niet meer in je “directe” werkgeheugen. De vaas, het denken eraan en de vraag wat je er nu wel of niet mee moet, kosten je geen energie meer. Omdat je daar niets meer mee doet.

En ik hoor mezelf denken dat een vaas natuurlijk geen overleden persoon is, het is geen chronische ziekte waar je mee zit of een ruzie die je gehad hebt. Maar de basis van het loslaten is hetzelfde. Je laat los en geeft daarmee een controlerende gedachte vrij. Die energie laat je gaan. Het geeft je ruimte, rust en meer energie en je voelt je gelukkiger.

Als je dan later “die vaas” nog weer eens tegenkomt op jouw zolder, dan kun je er met een glimlach en liefdevol naar kijken. “Ach ja, die vaas, daar maakte ik me zo druk over. Ik wist niet wat ik er mee moest. Het is nu tijd om hem naar de kringloop te brengen, dan maak ik er een ander gelukkig mee”.

Foto: Enrique Meseguer via Pixabay

#loslaten #vasthouden #controle #leven #veranderen #vertrouwen #zelfvertrouwen #energie #levensgeluk #positiviteit #persoonlijkegroei #ontwikkeling