Alles is vergankelijk. Dat besef kwam van de week weer binnen. Niets blijft zoals het is. Alles is eigenlijk voortdurend in beweging.

En toch hebben wij vaak moeite met verandering.

Terwijl niets ooit hetzelfde blijft. Ook al heb je het gevoel dat je stilstaat, ben je toch constant in “beweging” en verandert er van alles.
Het is denk ik meer het gevoel dat wij geen controle hebben over de verandering, wat het lastig maakt.

Je hebt vaak het gevoel dat je controle hebt over veel dingen, maar als je heel eerlijk gaat kijken, is dat niet zo. En dat hoeft ook niet. Ieder en alles heeft zijn eigen beweging en ritme.

Elke verandering is even wennen en aanpassen, of het nu om iets positiefs gaat (gevoelsmatig) of iets negatiefs. De rups houdt op te bestaan, maar wordt een vlinder. Een bloem is maar bepaalde tijd in bloei, maar geeft zijn zaad af voor nieuwe bloemen.Een mensen of dierenleven beëindigt, bedoelt of onbedoeld, en laat herinneringen achter en heeft anderen om zich heen met zijn of haar bestaan veranderd.

Jijzelf verandert ook, je bent nu iemand anders als toen je 4 jaar oud bent. En misschien ben je niet helemaal de persoon die je zou willen zijn. Gelukkig kunnen we dat voor een groot deel wel zelf veranderen. Die groei of verandering in jezelf kun je zelf doen of met ondersteuning van iemand anders. Dat laatste maakt het vaak toch fijner en prettiger.

Ook veranderingen waar je geen vat op hebt, kun je verwerken en een plekje geven. Gesteld dat het een verandering is waar je moeite mee hebt. Dat is niet erg. Iedereen is uniek en heeft zijn eigen kwaliteiten. Zo kunnen we elkaar helpen.

Ik ondersteun en help mensen in het vinden van hun eigen uniekheid en ritme. Maar als ik mijn auto kapot heb, kijk ik naar mijn echtgenoot en vraag ik hem ernaar te kijken. Dat is zijn uniekheid. Hij repareert bijna alles op mechanisch vlak wat stuk is.

Maar alles is constant in beweging en daar veranderen we niets aan. Moeten we ook niet willen, toch?!